Uitgaansetiquette in een club, is dat nodig? Het is bekend dat veel mensen op dezelfde plek
Foto van bar.blog.co.uk
zich gaan gedragen als ratten, hun eigenbelang gaat voorop en de ander is ondergeschikt. Dat kan ik mij helemaal voorstellen als iedereen tegelijk een brandend gebouw uit moet. Maar hoe werkt dit in een club? We zijn er allemaal voor de lol en we willen dat de ander dit ook heeft, toch? →
Als het aan de Britse overheid ligt wel. Zij wil uit gezondheidsoverwegingen clubs verplichten de muziek niet harder te zetten dan 70dB. Wat zeg je? Dat ze het geluid wil begrenzen tot 70dB! Je kan er van uitgaan dat de muziek in Nederlandse clubs ongeveer 105dB is. 70dB komt overeen met het volume van een druk restaurant. De gezondheid van de bezoekers is trouwens niet de reden van deze maatregel, het personeel kan last van zijn gehoor krijgen. Ik vraag mij af of die Britten wel eens van oordoppen hebben gehoord.
Ergens kan ik mij de discussie voorstellen, ik draag zelf ook oordoppen omdat ik niet naar huis wil met fluitende oren. En ik wil op mijn 50ste ook nog wat kunnen horen. Daarnaast staat de muziek regelmatig ook heel hard. Maar waarom probeert de Britse overheid dan er geen wet door te drukken dat het personeel verplicht is gehoorbescherming te dragen. Met muziek van 70dB verandert ieder feest in een staande receptie te maken. Wie is er uit uit zijn dak gegaan op het geluidsniveau van een druk restaurant?
Alternatief is standaard het invoeren van een ‘silent disco’. Iedereen luistert dan met een koptelefoon en kan zelf het volume instellen. Handig toch? En lekker stil voor het personeel. Maar het nonchalant voeren van een gesprek wordt dan onmogelijk.
Is dit dan toch geen manier om de bezoeker thuis te laten blijven? Is dit, na het rookverbod, niet een voorbeeld van ‘stappertje pesten’? In Engeland kan je na 2.00 uur ook al geen alcohol krijgen, is de overheid je nieuwe moeder?
Voor ons is dit verbod een ontwikkeling om in de gaten te houden. Alles wat leuk is, wordt verboden, dus dikke kans dat onze fatsoensdienst dit willen invoeren. Net zolang de feestende meute pesten tot ze zaterdagavond na het journaal naar bed gaat. Kan niemand zich nog verslapen voor de kerkdienst op zondagochtend.
Natuurlijk is er in Engeland een petitie gaande om de overheid van hun onsmakelijke gedachten te brengen: lees het hier. Iedere Engelse staatsburger kan hem ook ondertekenen. Dus mocht je toevallig een Brits paspoort hebben, onderteken hem dan ook namens ons!
Berlijn © Claire van der Hall
En dat is jammer. Berlijn is cultureel zo’n hotspot doordat kunst, cultuur en andere initiatieven kunnen gedijen. In Amsterdam wordt alles wat leuk is opgekocht of verboden. Of het sterft uit door gebrek aan animo of enthousiasme. Amsterdam ziet graag alles gereguleerd en aangeharkt, en anders vertrekken. Als we het aan de overheid over moeten laten zou ons leven alleen binnenshuis kunnen plaats vinden. Dit omdat ‘buiten zijn’ overlast kan overleveren. Jongeren die op een bankje zitten zijn gelijk probleemjongeren en uitgaanspubliek potentiele junkies. →
Berghain
Als een bedevaart naar Berlijn, zo voelt het voor een technoliefhebber om naar de Duitse hoofdstad te gaan. De stad is bekend om zijn wilde en gekke feesten, feesten die nooit lijken te stoppen en de stad dat voor velen een inspiratiebron is. Door de samenvoegen van West- en Oost Berlijn staan daar allemaal oude industriële gebouwen leeg. De ideale locatie voor een discotheek, dat hebben de Berlijners goed begrepen.
Enfin, na een veelbelovend weekje Berlijn vorig jaar ga ik daar nog een keer heen. Als je dit leest ben ik al op weg. De thema van de komende week is dus: Berlijn!
Dj’s en producers komen van de hele wereld naar Berlijn toe op dicht het vuur te zitten. Met een artikel over Nederlandse artiesten in techno-Berlijn ben ik vorig jaar afgestudeerd aan de School voor Journalistiek. Ik trok naar Berlijn om Nederlanders Steffi en Ion Ludwig op te zoeken. Lees verder om mijn afstudeerwerk te lezen! →
31 december zorgt ieder jaar voor een herhaling van eindeloos dezelfde gesprekken. “Waar ga jij heen? Wie draait er? Wat kost het?” Dit jaar is het mij opgevallen dat velen, mij incluis, er niet meer aanbeginnen. In Amsterdam vraagt een club zonder blikken of blozen 50 euro voor een line-up die je een week eerder voor 8 euro zag.
Deze clubs zijn vervolgens volledig volgepakt met provincialen die te dronken zijn om te poepen. In het kader van: het is oud en nieuw en nu MOETEN we los gaat alle schaamte overboord en wordt er van alles geslikt en gesnoven. Misschien belangrijk voor de een, maar ik pas liever. →
Drugs zijn verboden, want ze zijn slecht voor je. Dat er mensen zijn die schijt aan dit verbod hebben zie je regelmatig op dancefeesten. Grote pupillen en mensen die hun gezicht afkluiven komen regelmatig voorbij. En warempel; het is het Amsterdamse college van burgemeester en wethouders ook opgevallen. Vrijdag is in de Telegraaf te lezen dat b en w pleit voor drugsloze dancefeesten. Maar zelf willen zij er geen handen vuil aan maken: de organisator moet het verbod handhaven. →